Ευαγγελισμός της Θεοτόκου!

Όλα αρχίζουν σιωπηλά. Όχι με βροντές, όχι με κρότους. Ο Θεός, όταν θέλει ν' αλλάξει τον κόσμο, δεν κάνει θόρυβο. Στέλνει έναν Αρχάγγελο να χτυπήσει την πόρτα μιας ταπεινής Παρθένου στη Ναζαρέτ. Η Παναγία στέκεται. Δεν μιλά. Δεν ρωτά «γιατί εγώ;». Μόνο ακούει. Και η σιγή της είναι πιο δυνατή από χίλιες φωνές. Ο Αρχάγγελος λέει τον πρώτο του λόγο: «Χαίρε Κεχαριτωμένη». Και με εκείνο το «Χαίρε» αλλάζει η μοίρα της κτίσης. Μα αυτό που δεν βλέπει κανείς εκείνη τη στιγμή, είναι πως όλος ο ουρανός κρατάει την ανάσα του. Γιατί εξαρτώνται όλα από μία απάντηση. Από ένα ανθρώπινο «γένοιτό μοι». Ο Ευαγγελισμός είναι το σημείο που ο Θεός δεν μιλά από ψηλά. Έρχεται να ζητήσει τη συγκατάθεση του ανθρώπου. Έρχεται να ανατρέψει ό,τι ήξερε η λογική. Να χωρέσει το Άπειρο στη μήτρα μιας κοπέλας. Ο Λόγος γίνεται σάρκα, όχι με κραυγές, αλλά με το πιο απλό: Μια συγκατάθεση ελεύθερη. Εκεί, στην ησυχία εκείνης της στιγμής, συναντιούνται τα πιο μεγάλα αντίθετα. Το άκτιστο αγγίζει το κτιστό. Ο Δημιουργός στέκει μπροστά στο δημιούργημα και περιμένει απάντηση. Η Παναγία λέει το «Ιδού η δούλη Κυρίου». Κι από εκείνη τη στιγμή δεν υπάρχει γυρισμός. Η ελευθερία του ανθρώπου ενώνεται με την αγάπη του Θεού. Το χθες, το σήμερα και το αύριο γράφονται ξανά. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ευαγγελισμός τιμάται στην καρδιά της Σαρακοστής. Εκεί όπου όλα φαίνονται έρημα, σκληρά, σκοτεινά, ξαφνικά ακούγεται ένα «Χαίρε». Μια χαρμόσυνη υπόσχεση ότι ο Θεός εργάζεται, αθόρυβα, πίσω από το παραπέτασμα. Ας μείνουμε λίγο σ' εκείνη τη σιγή. Ας δούμε τον Ευαγγελισμό όχι ως απλή εορτή αλλά ως πρόσκληση. Κάθε στιγμή της ζωής μας μπορεί να είναι μια Ναζαρέτ, όπου ο Θεός ψιθυρίζει και περιμένει το δικό μας «γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου».

Η Κυρά Σαρακοστή!

 Η Κυρά Σαρακοστή είναι ένα από τα παλαιότερα έθιμα της Ελληνικής κοινωνίας που σχετίζονται με τη γιορτή του Πάσχα. Αποτελεί ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο για την περίοδο της Σαρακοστής ενώ ολόκληρη η παρουσία της Κυράς Σαρακοστής συμβολίζει τη νηστεία και την κατάνυξη των ημερών.

Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι η αρχαιότερη από τις μεγάλες νηστείες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Καθιερώθηκε τον 4ο αιώνα. Αρχικά διαρκούσε έξι εβδομάδες ενώ αργότερα προστέθηκε και η έβδομη εβδομάδα και ονομάζεται έτσι γιατί περιλαμβάνει ακριβώς σαράντα ημέρες δηλαδή από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι και την Παρασκευή πριν το Σάββατο του Λαζάρου.

Μεγάλη ονομάζεται όχι για τη μεγάλη διάρκειά της αλλά για τη σημασία της που γίνεται σε ανάμνηση των Παθών του Χριστού και αποτελεί την προετοιμασία των πιστών για τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα. Σαρακοστή λέμε τις 40 μέρες πριν από την Κυριακή του Πάσχα. Από πολύ παλιά υπάρχει η συνήθεια να νηστεύουμε, για να μιμηθούμε τη νηστεία που έκανε ο Χριστός στην έρημο. Η Σαρακοστή περνά αργά γι’ αυτούς που νηστεύουν , ιδίως τις τελευταίες μέρες. Έτσι, επειδή παλιά δεν είχαν τα σημερινά ημερολόγια για να μετρούν το πέρασμα της νηστείας, έφτιαχναν ένα μετρητάρι. Έπαιρναν δηλαδή ένα χαρτί και ζωγράφιζαν τη Σαρακοστή σαν μια καλόγρια, την κυρά –Σαρακοστή. Δεν της έβαζαν στόμα γιατί αντιπροσώπευε τη νηστεία.  Τα χέρια της ήταν σταυρωμένα από τις πολλές προσευχές. Και είχε εφτά πόδια, ένα για κάθε βδομάδα της Σαρακοστής. Με το ψαλίδι κόβανε την κυρά Σαρακοστή και την κρεμούσαν στον τοίχο. Κάθε Σάββατο της έκοβαν ένα πόδι.

Το τελευταίο πόδι το κόβανε το Μεγάλο Σάββατο και το βάζανε μέσα σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε πίστευαν πως θα ήταν καλότυχος. Αλλού την έκαναν και πάνινη την “κυρά Σαρακοστή” τους και τη γέμιζαν με πούπουλα.

Στον Πόντο έπαιρναν μια πατάτα ψημένη ή ένα κρεμμύδι, έμπηγαν 7 φτερά κότας, το έδεναν στο ταβάνι και κρεμόταν όλη τη Σαρακοστή. Κάθε βδομάδα έβγαζαν και ένα φτερό. Ο “κουκουράς”, έτσι το έλεγαν, ήταν ο φόβος των παιδιών.

Η κυρά Σαρακοστή

Την κυρά Σαρακοστή

που’ ναι έθιμο παλιό

οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν

με αλεύρι και νερό.

Για στολίδι της φορούσαν

στο κεφάλι ένα σταυρό

μα το στόμα της ξεχνούσαν

γιατί νήστευε καιρό.

Και τις μέρες τις μετρούσαν

με τα πόδια της τα επτά

κόβαν ένα τη βδομάδα

μέχρι να ρθει η Πασχαλιά.

Την κυρά Σαρακοστή

Όλοι φτιάξτε την μαζί

Με αλεύρι και νερό

Έτοιμη είναι στο λεπτό!

Πόδια πρέπει να έχει εφτά

Τις εβδομάδες να μετρά!

Στόμα δεν έχει! Ξέρεις γιατί;

Κάνει νηστεία αυστηρή

Μέχρι του Πάσχα την Κυριακή.

Αυτοί είναι οι στίχοι που απαγγέλλουν μαμάδες και παιδιά όταν μαζί στην κουζίνα ζυμώνουν και πλάθουν την «Κυρά Σαρακοστή», μια κούκλα από νηστίσιμο ζυμάρι, που συμβολίζει τη Μεγάλη Νηστεία και έχει πρωτεύουσα θέση στο μακρύ κατάλογο των εθίμων μας, όπως αναφέρεται στο reporter.com.

Την κυρα-Σαρακοστή τη φτιάχνουμε με πολύ αλάτι, για να μη χαλάσει μέχρι να περάσουν οι σαράντα εννέα μέρες της νηστείας και γι’ αυτό δεν την τρώμε!

κυρα σαρακοστή

Συνταγή: Η κυρά-Σαρακοστή είναι φτιαγμένη από μισό κιλό αλεύρι, ένα κουτάλι αλάτι και περίπου μισό φλιτζάνι νερό. Την απλώνουμε με πλάστη, της δίνουμε σχήμα με το μαχαίρι και την ψήνουμε στον φούρνο.

Φοβερό πράγμα η αδικία....

 Φοβερό πράγμα η αδικία.

Ακόμα χειρότερο, η προσβολή της μνήμης των κεκοιμημένων. 

Όχι ότι παθαίνουν κάτι αυτοί που φύγανε. Όχι. Αυτοί μοιάζουνε 

του Χριστού. 

Σταυρώθηκαν, όπως Εκείνος, από χάβρες και κυκλώματα…

Φοβερό πράγμα η αδικία, για αυτόν που αδικεί. Για αυτόν που αδικεί και δεν μετανοεί ποτέ του.

Αλίμονο του.

Καλύτερα για αυτόν να μην είχε γεννηθεί.

Αυτοί που αδικηθήκανε, μοιάζουνε του Χριστού…

Και όπως μετέχουνε στο Σταυρό, έτσι μετέχουνε και στην 

Ανάστασή Του.

              Ψυχολόγος 

•Ελευθεριάδης Ελευθέριος•

 Η άνοια δεν είναι πάντα αναπόφευκτη. Οι μικρές καθημερινές συνήθειες, όπως το περπάτημα, η κοινωνική αλληλεπίδραση, η φροντίδα κατοικιδίων, η αποφυγή επεξεργασμένων τροφίμων και η κατανάλωση ελαιόλαδου, μπορούν να κάνουν τη διαφορά στη γνωστική υγεία.

ΠΗΓΗ: www.oloygeia.gr

‘‘Τι είσαι είπες; Μια νυχιά στο τίποτα της ζωής μου’’.

Πόσο κλέφτες γίνονται οι άνθρωποι όταν διεκδικούνε μερτικό απ’ την ψυχή σου. 

Πόσο ψεύτες όταν σου ζητούν να γυρίσεις πίσω εκείνα που δε σου έδωσαν ποτέ. 

Πόσο ηλίθιοι όταν νομίζουν πως δεν διακρίνεις το σουγιά που είναι κρυμμένος στην ανθοδέσμη με τις γλαδιόλες. 

Και όταν σε ρώτησα μια νύχτα τι είμαι για σένα, σκέφτηκες λίγο και μου απάντησες αδιάφορα χαζεύοντας μια πεταλούδα που είχε παγιδευτεί στο φως της λάμπας σου: 

‘‘Τι είσαι είπες; Μια νυχιά στο τίποτα της ζωής μου’’. 

Ξέρεις τι σκέφτομαι; 

Φαντάσου, λέει, να μπορούσες σ όλους αυτούς που δηλητηριάζουν τη ζωή σου, να τους κολλούσες μια ταμπέλα στη ράχη, όπως αυτή που έχουν κολλήσει στα τσιγάρα. 

«Το άτομο αυτό βλάπτει σοβαρά εσάς και τους γύρω σας»..!!! 

Γέλια που θα κάναμε. Αυτή κι αν ήταν προειδοποίηση...!!!

~Αλκυόνη Παπαδάκη~

Alma libre.......

Alma libre.....ελεύθερη ψυχή....

Ναι ελεύθερη ψυχή θα πεί....υπάρχει ελεύθερη ψυχή χωρίς λεύτερο σώμα;  Ναι υπάρχει! Μια ψυχή που δε συμβιβάζεται στις καθημερινές προκλήσεις ..που δίνει οσα θέλει κ μπορεί κ όσα δε μπορεί,αν το θέλει, εκεί που αγαπά......αυτό θα πεί  "ελεύθερη ψυχή" .....Ελεύθερη ψυχή θα πεί,ελεύθερη σκέψη ...αλλά μόνο σκέψη....καμιά φορά κ βούληση....όταν συμφωνεί κ το σώμα....γιατί η ελεύθερη ψυχή δεν είναι μόνη.....ζει μέσα σ ένα σώμα......κι αυτό το σώμα  δεν έχει μόνο ψυχή,έχει κ καρδιά....καρδιά που δίνεται όταν αγαπά κ δε μετρά αν παίρνει πίσω ότι δίνει...μόνο δίνει.  .....δίνει...κι όσο δίνει ,τόσο αγαπά....κι όσο αγαπά ,τόσο πονεί....κ πάλι δίνει...κ είναι ενας αγώνας αγάπης που θέλει να ξεπεράσει τον ίδιο της τον εαυτό.....είναι σα να γυριζει γύρω από τον εαυτό της κι οσο γυρίζει,μεγαλώνει ο κύκλος για να μπορεί να αγαπά περισσότερο....