Η γιαγιά αγαπάει όχι μόνο το διαδίκτυο αλλά κ την εκκλησία που σήμερα εορτάζει Των Μυροφόρων α

Η Γυναίκα τιμάται σήμερα ως φορέας του Αναστάσιμου μηνύματος! "Τhe Holy Women at the Tomb" (1890) By William Adolphe Bouguereau French Academic painter (1825-1905) Royal Museum of Fine Arts, Antwerpen, Belgium Mε αφορμή την Κυριακή των Μυροφόρων Ορθρινές οι τρεις Μαρίες πληροφορούνται πρώτες, πριν από τους μαθητές, το γεγονός της Ανάστασης ("Ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε")

Τη δεύτερη Κυριακή μετά το Πάσχα τιμώνται οι Μυροφόρες, οι ευσεβείς εκείνες γυναίκες, οι οποίες παρακολούθησαν τη διδασκαλία και τη δημόσια δράση του Ιησού Χριστού με χαρακτηριστική αφοσίωση, επιμελήθηκαν και άλειψαν με αρώματα το σώμα του Ιησού κατά την ταφή του και αξιώθηκαν να πληροφορηθούν πρώτες από τον άγγελο την Ανάστασή Του. Γι’ αυτό προς τιμήν τους η ημέρα αυτή ονομάζεται Κυριακή των Μυροφόρων. Μεταξύ των Μυροφόρων αναφέρονται στα Ευαγγέλια (Ματθ. κη', 1 κ. εξ., Μαρκ. ιστ, 1 κ. εξ., Λουκ. κδ, 1 κ. εξ., Ιω. κ ,1 κ.εξ.): η Μαρία η Μαγδαληνή η Μαρία του Κλωπά, μητέρα του απόστολου Ιακώβου του μικρού η Σαλώμη, σύζυγος του Ζεβεδαίου και μητέρα των αποστόλων Ιακώβου και Ιωάννου και η Ιωάννα του Χουζά, επιτρόπου του βασιλιά Ηρώδη. Οι Μυροφόρες γυναίκες ενέπνευσαν πολλούς μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι προέβαλαν την αφοσίωση και τη μαρτυρία τους ως πρότυπο για το ρόλο των γυναικών στη ζωή της Εκκλησίας. Την Κυριακή των Μυροφόρων γιορτάζουν όσοι και όσες φέρουν το όνομα Μυροφόρος και Μυροφόρα. Την παραμονή της Κυριακής των Μυροφόρων γινόταν στον Μανταμάδο της Λέσβου το έθιμο της ταυροθυσίας, το οποίο απαγορεύτηκε με δικαστική απόφαση το 2015, κατόπιν προσφυγής φιλοζωικών οργανώσεων.

Η ευφυΐα αυτού του κόσμου κατοικεί στην ευαισθησία. Γι' αυτό και οι ευφυείς δεν υπήρξαν ποτέ κριτές. Ήταν άνθρωποι που κατανοούσαν ανθρώπους. Άρθουρ Μίλερ Από την σελίδα Πρόσωπα

Πως μετράς την ευτυχία;

.jpg"/>

Και η γιαγιά στο διαδίκτυο! Γιατί όχι;

κ τι θα πει είσαι γιαγιά κ δεν ξερεις?.ναι ετσι ειναι! είμαι γιαγιά αλλα ξέρω! θελω να ξερω γιατι δεν επικοινωνω μονο με ανθρωπους της ηλικιας μου που πιθανόν δεν τους ενδιαφερει!

Εχω παιδιά ,εγγόνια κ φιλους μακρινούς! Όμως η αγάπη μου στο διαδίκτυο φανερώθηκε όταν προτοήρθε στον εργασιακό μου χωρο κ έπρεπε να προσαρμοσθω! Αργότερα οταν ο γυιός μου ηταν στη εφηβεια ασχολιότανε ώρες με τον υπολογιστή του κ δεν επικοινωνουσαμε! Ετσι βρηκα μια αφορμή να επικοινωνω μαζι του ,ζητωντας του να μου δειξει νεα πραγματα της τότε μακρινής εποχης! Να γραφω cd ας πούμε! Εσεις το κάνατε αυτό με τα παιδιά σας;

Ευαγγελισμός της Θεοτόκου!

Όλα αρχίζουν σιωπηλά. Όχι με βροντές, όχι με κρότους. Ο Θεός, όταν θέλει ν' αλλάξει τον κόσμο, δεν κάνει θόρυβο. Στέλνει έναν Αρχάγγελο να χτυπήσει την πόρτα μιας ταπεινής Παρθένου στη Ναζαρέτ. Η Παναγία στέκεται. Δεν μιλά. Δεν ρωτά «γιατί εγώ;». Μόνο ακούει. Και η σιγή της είναι πιο δυνατή από χίλιες φωνές. Ο Αρχάγγελος λέει τον πρώτο του λόγο: «Χαίρε Κεχαριτωμένη». Και με εκείνο το «Χαίρε» αλλάζει η μοίρα της κτίσης. Μα αυτό που δεν βλέπει κανείς εκείνη τη στιγμή, είναι πως όλος ο ουρανός κρατάει την ανάσα του. Γιατί εξαρτώνται όλα από μία απάντηση. Από ένα ανθρώπινο «γένοιτό μοι». Ο Ευαγγελισμός είναι το σημείο που ο Θεός δεν μιλά από ψηλά. Έρχεται να ζητήσει τη συγκατάθεση του ανθρώπου. Έρχεται να ανατρέψει ό,τι ήξερε η λογική. Να χωρέσει το Άπειρο στη μήτρα μιας κοπέλας. Ο Λόγος γίνεται σάρκα, όχι με κραυγές, αλλά με το πιο απλό: Μια συγκατάθεση ελεύθερη. Εκεί, στην ησυχία εκείνης της στιγμής, συναντιούνται τα πιο μεγάλα αντίθετα. Το άκτιστο αγγίζει το κτιστό. Ο Δημιουργός στέκει μπροστά στο δημιούργημα και περιμένει απάντηση. Η Παναγία λέει το «Ιδού η δούλη Κυρίου». Κι από εκείνη τη στιγμή δεν υπάρχει γυρισμός. Η ελευθερία του ανθρώπου ενώνεται με την αγάπη του Θεού. Το χθες, το σήμερα και το αύριο γράφονται ξανά. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ευαγγελισμός τιμάται στην καρδιά της Σαρακοστής. Εκεί όπου όλα φαίνονται έρημα, σκληρά, σκοτεινά, ξαφνικά ακούγεται ένα «Χαίρε». Μια χαρμόσυνη υπόσχεση ότι ο Θεός εργάζεται, αθόρυβα, πίσω από το παραπέτασμα. Ας μείνουμε λίγο σ' εκείνη τη σιγή. Ας δούμε τον Ευαγγελισμό όχι ως απλή εορτή αλλά ως πρόσκληση. Κάθε στιγμή της ζωής μας μπορεί να είναι μια Ναζαρέτ, όπου ο Θεός ψιθυρίζει και περιμένει το δικό μας «γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου».

Η Κυρά Σαρακοστή!

 Η Κυρά Σαρακοστή είναι ένα από τα παλαιότερα έθιμα της Ελληνικής κοινωνίας που σχετίζονται με τη γιορτή του Πάσχα. Αποτελεί ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο για την περίοδο της Σαρακοστής ενώ ολόκληρη η παρουσία της Κυράς Σαρακοστής συμβολίζει τη νηστεία και την κατάνυξη των ημερών.

Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι η αρχαιότερη από τις μεγάλες νηστείες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Καθιερώθηκε τον 4ο αιώνα. Αρχικά διαρκούσε έξι εβδομάδες ενώ αργότερα προστέθηκε και η έβδομη εβδομάδα και ονομάζεται έτσι γιατί περιλαμβάνει ακριβώς σαράντα ημέρες δηλαδή από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι και την Παρασκευή πριν το Σάββατο του Λαζάρου.

Μεγάλη ονομάζεται όχι για τη μεγάλη διάρκειά της αλλά για τη σημασία της που γίνεται σε ανάμνηση των Παθών του Χριστού και αποτελεί την προετοιμασία των πιστών για τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα. Σαρακοστή λέμε τις 40 μέρες πριν από την Κυριακή του Πάσχα. Από πολύ παλιά υπάρχει η συνήθεια να νηστεύουμε, για να μιμηθούμε τη νηστεία που έκανε ο Χριστός στην έρημο. Η Σαρακοστή περνά αργά γι’ αυτούς που νηστεύουν , ιδίως τις τελευταίες μέρες. Έτσι, επειδή παλιά δεν είχαν τα σημερινά ημερολόγια για να μετρούν το πέρασμα της νηστείας, έφτιαχναν ένα μετρητάρι. Έπαιρναν δηλαδή ένα χαρτί και ζωγράφιζαν τη Σαρακοστή σαν μια καλόγρια, την κυρά –Σαρακοστή. Δεν της έβαζαν στόμα γιατί αντιπροσώπευε τη νηστεία.  Τα χέρια της ήταν σταυρωμένα από τις πολλές προσευχές. Και είχε εφτά πόδια, ένα για κάθε βδομάδα της Σαρακοστής. Με το ψαλίδι κόβανε την κυρά Σαρακοστή και την κρεμούσαν στον τοίχο. Κάθε Σάββατο της έκοβαν ένα πόδι.

Το τελευταίο πόδι το κόβανε το Μεγάλο Σάββατο και το βάζανε μέσα σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε πίστευαν πως θα ήταν καλότυχος. Αλλού την έκαναν και πάνινη την “κυρά Σαρακοστή” τους και τη γέμιζαν με πούπουλα.

Στον Πόντο έπαιρναν μια πατάτα ψημένη ή ένα κρεμμύδι, έμπηγαν 7 φτερά κότας, το έδεναν στο ταβάνι και κρεμόταν όλη τη Σαρακοστή. Κάθε βδομάδα έβγαζαν και ένα φτερό. Ο “κουκουράς”, έτσι το έλεγαν, ήταν ο φόβος των παιδιών.

Η κυρά Σαρακοστή

Την κυρά Σαρακοστή

που’ ναι έθιμο παλιό

οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν

με αλεύρι και νερό.

Για στολίδι της φορούσαν

στο κεφάλι ένα σταυρό

μα το στόμα της ξεχνούσαν

γιατί νήστευε καιρό.

Και τις μέρες τις μετρούσαν

με τα πόδια της τα επτά

κόβαν ένα τη βδομάδα

μέχρι να ρθει η Πασχαλιά.

Την κυρά Σαρακοστή

Όλοι φτιάξτε την μαζί

Με αλεύρι και νερό

Έτοιμη είναι στο λεπτό!

Πόδια πρέπει να έχει εφτά

Τις εβδομάδες να μετρά!

Στόμα δεν έχει! Ξέρεις γιατί;

Κάνει νηστεία αυστηρή

Μέχρι του Πάσχα την Κυριακή.

Αυτοί είναι οι στίχοι που απαγγέλλουν μαμάδες και παιδιά όταν μαζί στην κουζίνα ζυμώνουν και πλάθουν την «Κυρά Σαρακοστή», μια κούκλα από νηστίσιμο ζυμάρι, που συμβολίζει τη Μεγάλη Νηστεία και έχει πρωτεύουσα θέση στο μακρύ κατάλογο των εθίμων μας, όπως αναφέρεται στο reporter.com.

Την κυρα-Σαρακοστή τη φτιάχνουμε με πολύ αλάτι, για να μη χαλάσει μέχρι να περάσουν οι σαράντα εννέα μέρες της νηστείας και γι’ αυτό δεν την τρώμε!

κυρα σαρακοστή

Συνταγή: Η κυρά-Σαρακοστή είναι φτιαγμένη από μισό κιλό αλεύρι, ένα κουτάλι αλάτι και περίπου μισό φλιτζάνι νερό. Την απλώνουμε με πλάστη, της δίνουμε σχήμα με το μαχαίρι και την ψήνουμε στον φούρνο.

Φοβερό πράγμα η αδικία....

 Φοβερό πράγμα η αδικία.

Ακόμα χειρότερο, η προσβολή της μνήμης των κεκοιμημένων. 

Όχι ότι παθαίνουν κάτι αυτοί που φύγανε. Όχι. Αυτοί μοιάζουνε 

του Χριστού. 

Σταυρώθηκαν, όπως Εκείνος, από χάβρες και κυκλώματα…

Φοβερό πράγμα η αδικία, για αυτόν που αδικεί. Για αυτόν που αδικεί και δεν μετανοεί ποτέ του.

Αλίμονο του.

Καλύτερα για αυτόν να μην είχε γεννηθεί.

Αυτοί που αδικηθήκανε, μοιάζουνε του Χριστού…

Και όπως μετέχουνε στο Σταυρό, έτσι μετέχουνε και στην 

Ανάστασή Του.

              Ψυχολόγος 

•Ελευθεριάδης Ελευθέριος•