Κ Α Λ Λ Ι Γ Ρ Α Φ Ι Α !!

Καλλιγραφία, μια υπέροχη ξεχασμένη τέχνη

Όταν το κάλλος συνάντησε τη γραφή γεννήθηκε μια όμορφη τέχνη, η καλλιγραφία...

Η καλλιγραφία πλέον είναι μία τέχνη, όπως η ζωγραφική, για παράδειγμα. Ο άνθρωπος ξέχασε να κάνει τα όμορφα γράμματα, ποιος να του τα διδάξει άλλωστε; Κι έτσι η καλλιγραφία περιορίζεται μόνο σε εκθέσεις τέχνης.

Κι αυτές οι εκθέσεις βέβαια, εννοείται, δεν λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα αλλά μόνο στο εξωτερικό.

Πράγματι, η καλλιγραφία είναι πολύ διαδεδομένη στο εξωτερικό. Εκεί υπάρχουν επαγγελματίες καλλιγράφοι, οι οποίοι δημιουργούν και εκθέτουν τα έργα τους.

Στην Ελλάδα, όπως όλα τα πράγματα αξίας, η τέχνη τής καλλιγραφίας έχει εγκαταλειφθεί για πάνω από σαράντα χρόνια. Στα σχολεία παλαιότερα δίδασκαν τους μαθητές να γράφουν όμορφα γράμματα με τον κονδυλοφόρο, θεωρήθηκε, όμως, ξεπερασμένο και καταργήθηκε. Διότι, δεν έχει αξία κάποιος να γράφει όμορφα.

Μπορεί να γράφει όπως θέλει, χωρίς να ενδιαφέρεται για την αισθητική πλευρά του ζητήματος. Άλλωστε, στην εποχή του υπολογιστή ποιος έχει ανάγκη να κάνει όμορφα γράμματα;

Ιστορική Αναδρομή

Η πιο αναγνωρισμένη μορφή καλλιγραφίας, το πιο διαδεδομένο καλλιγραφικό αλφάβητο ήταν το ρωμαϊκό, το οποίο συνδύαζε τρία αλφάβητα του αρχαίου κόσμου, το ελληνικό, το φοινικικό και το ετρουσκικό. Η ρωμαϊκή καλλιγραφία εκδηλώθηκε στη Ρώμη το 600 π.Χ., περίπου και η μορφή τους σε πρώτη φάση ήταν μόνο σε κεφαλαία γράμματα και εμφανιζόταν σκαλιστό σε τύμβους, πέτρες, ζωγραφισμένο σε τοίχους ή απλό για καθημερινή χρήση, πάντα σε κεφαλαία.

Τον 2ο και 3ο αιώνα μ.Χ., εμφανίστηκε στα μοναστήρια η γραμματοσειρά Uncial, ή οποία ήταν πιο εύκολη και εύχρηστη και την χρησιμοποιούσαν οι μοναχοί για να αντιγράψουν αποσπάσματα από τη Βίβλο σε άλλα βιβλία.

Αργότερα, με την εξάπλωση των λαών, τις κατακτήσεις, τις χώρες και άλλους παράγοντες που επηρέαζαν τη γραφή, η καλλιγραφία εξελίχθηκε σε πολλές καλλιγραφικές γραμματοσειρές όπως gothic, italic, carolingian, copperplate και διάφορες άλλες.

Ελληνικές γραμματοσειρές, οι οποίες έχουν παραμείνει από παλιά είναι η αρχαία ελληνική και η βυζαντινή σε πολλές παραλλαγές της. Η σύγχρονη ελληνική γραμματοσειρά, προσαρμόζει τα γράμματά της σε μία από τις άλλες δυτικές γραμματοσειρές που προαναφέρθηκαν.

Πολλοί άλλοι πολιτισμοί, που δεν στηρίζουν τα γράμματά τους στα αρχαία ελληνικά ή στα λατινικά, έχουν τη δική τους καλλιγραφία σε υπέροχες μορφές που πραγματικά μας θυμίζουν έργα τέχνης. Έτσι, πιο γνωστές στις μέρες μας καλλιγραφικές μορφές είναι η κινεζική και η αραβική. Παρατηρώντας τις, λόγω του ότι οι γραμματοσειρές τους μας ξενίζουν εμάς τους δυτικούς, συνειδητοποιούμε ότι πρόκειται για πραγματικά αριστουργήματα.

Η καλλιγραφία δεν χρησιμοποιεί απλές πένες που κυκλοφορούν στο εμπόριο αλλά ειδικές πένες καλλιγραφίας των οποίων βουτάς τη μύτη σε ειδικό     μελάνι καλλιγραφίας.

Η Εικαστική μορφή της Καλλιγραφίας

Στην εικαστική της μορφή, η καλλιγραφία χρησιμοποιεί πινέλα, μύτη μπαμπού, φτερά και οτιδήποτε άλλο μπορεί να δημιουργήσει μύτη, ώστε να μπορείς να γράψεις, όπως επίσης χρώματα ζωγραφικής για να ζωγραφιστούν τα γράμματα.

Τελευταία, ο κόσμος κάνει μία επιστροφή στις αξίες, στην ουσία και στην ομορφιά που εκφράζεται με διάφορους τρόπους και ενδιαφέρεται για την καλλιγραφία. Είναι ενθουσιασμένος να βλέπει όμορφα γράμματα και η αλήθεια είναι ότι, ειδικά στην Ελλάδα, του είχαν λείψει πολύ. Πράγματι, ποιος δεν θα ήταν ενθουσιασμένος αν παραλάμβανε έναν φάκελο με καλλιγραφικά γράμματα στο εξωτερικό του; Και μόνος του ο φάκελος θα αποτελούσε ένα έργο τέχνης.

Μία από τις καλλιγράφους στην Ελλάδα είμαι και εγώ και έχοντας μεγάλη αγάπη για την όμορφη γραφή, καλλιέργησα αυτήν την τέχνη, σπουδάζοντάς την στην Αγγλία, τη χώρα της καλλιγραφίας.

Χρησιμοποιώ την αρχαία ελληνική, τη βυζαντινή και την πλάγια ελληνική γραμματοσειρά και δημιουργώ, όχι μόνο χειρόγραφα κείμενα αλλά και εικαστικά έργα καλλιγραφίας, αποτυπωμένα σε πίνακες, συνδυάζοντας τη ζωγραφική με την καλλιγραφία ή την εικαστική τέχνη με την καλλιγραφία.

Τα παραπάνω έργα είναι δικές μου δημιουργίες και αφορμή αυτού του άρθρου ήταν να γνωρίσει το κοινό αυτή την υπέροχη ξεχασμένη τέχνη!

«...κι ερωτεύτηκε ο Πάπυρος την Πένα κι έφτιαξαν την Καλλιγραφία...»

Η Λένα Σεπτέμβρη είναι Καλλιγράφος.


Πηγή ideotopos

Δόλια γλώσσα

Του Θοδωρή Αθανασιάδη

23:34 | 22 Απρ. 2014

Κι εκεί που καθόμουν ωραία και καλά... δηλαδή, τί καθόμουν; πες καλύτερα πως είχα αποχαυνωθεί... Τέλος πάντων. Εκεί, λοιπόν, που καθόμουν ωραία και καλά, απολαμβάνοντας το αραλήκι των ημερών, είπα να χαζολογήσω λίγο τις ειδήσεις. Όχι στην τηλεόραση, μη φανταστείτε! Στο διαδίκτυο. Όπου πετυχαίνω τον παροξυσμό τού Ζιρινόφσκυ (παναπεί, του ρώσσου Μιχαλολιάκου), ο οποίος έκανε ρόμπα μια φουκαριάρα δημοσιογράφο, κατηγορώντας την ότι τολμάει να εργάζεται αν και είναι έγγυος! Κι επειδή άμα ξεφύγει ο άνθρωπος δεν συμμαζεύεται, χαρακτήρισε μιαν άλλη γυναίκα ως λεσβία επειδή τόλμησε να υπερασπιστεί την προηγούμενη δημοσιογράφο. Τέτοια ωραία.

Όμως, το πρόβλημά μου δεν ήταν ο Ζιρινόφσκυ. Αυτόν τον ξέρω από παλιά και δεν με εκπλήσσει πλέον. Το πρόβλημά μου δημιουργήθηκε από το βιντεάκι που συνόδευε την είδηση. Ήταν ένα απόσπασμα από δελτίο ειδήσεων του Σταρ, το οποίο μας πληροφορούσε ότι το ξέσπασμα του ρώσσου φασίστα ήρθε "λίγο πριν τη συνεδρίαση της Δούμα". Αν περιορίστηκα στα φάσκελα και δεν έσπασα τον υπολογιστή, είναι επειδή τον έχω χρυσοπληρώσει.
Ήμαρτον πια μ' αυτές τις γενικές! Ήμαρτον και αμάν πια με όλους τους κρετίνους που υποστηρίζουν ότι οι ξένες λέξεις δεν πρέπει να κλίνονται. Άκου της Δούμα! Όπως λέμε της τρόικα ένα πράμα, μπας και μας πουν αγράμματους. Ποιοί; Οι αγράμματοι. Ή, μάλλον, οι ημιμαθείς. Όλοι αυτοί, εν πάση περιπτώσει, που παίρνουν ένα τηλεμαρκούτσι (πληθυντικός; τα τηλεμαρκούτσι;) ή μια πέννα (πληθυντικός; οι πέννα;) μονμπλάν και παριστάνουν τους μορφωμένους, βιάζοντας και τα αφτιά μας και την αισθητική μας: της τρόικα, της Καλιφόρνια, της Ατλάντα, της Γουατεμάλα, της Κένυα... αλλά και: τα παλτό, τα πάσο, τα καζίνο... όπως και τα ξένα ονόματα: της Λένα, της Βίκυ, της Μπέσυ, της Μαρία (!! - όπως λέμε της Μαρία Κάλας), του Ναπολέων (!!)...
Παρένθεση: Με θλίψη θυμάμαι φίλο μου δικηγόρο να γράφει σε μια απόδειξη "...διά χειρός του δικηγόρου του Κωνσταντίνου Λέων...". Όταν παρατήρησα με έκπληξη "ρε συ, Κώστα, Λέων στην γενική;", ο φίλος μου αντέτεινε: "Λέοντος είναι το σωστό αλλά ή δεν το καταλαβαίνουν ή γελάνε όταν το λέω έτσι". Κι όχι τίποτ' άλλο αλλά έχω κι άλλον φίλο που λέγεται Καντανολέων... Κλείνει η παρένθεση.
Τί έγινε, ρε παιδιά; Πήραμε μια γλώσσα-χωνευτήρι και πάμε να της αλλάξουμε τον αδόξαστο; Έχουμε μια γλώσσα που, στο διάβα των χρόνων, έχει αποκτήσει μια εντυπωσιακή πλαστικότητα και πάμε να την γεμίσουμε αγκυλώσεις; Εξυπηρετώντας ποιόν σκοπό ακριβώς;
Ελπίζοντας ότι θα βοηθήσω μερικά μυαλά ν' αρχίσουν να δουλεύουν, επιτρέψτε μου μερικές παρατηρήσεις:
1) Ας πούμε ότι η τρόικα ή η Βενεζουέλα δεν πρέπει να κλίνονται. Πάσο. Πώς εξηγείται, όμως, η επιλογή τού θηλυκού άρθρου; Γιατί όχι ο Βενεζουέλα ή το τρόικα; Κι αν επιμένω ότι ο ποταμός Παρανάς (της νότιας Αμερικής) δεν πρέπει να παίρνει τελικό σίγμα, γιατί να μη πω το Παρανά; Ή ο Σαγκάη που δεν κλίνεται, σύμφωνα με τον φορμουλομαθή Πουρναράκη. Προφανώς, ακόμη κι αυτοί που επιμένουν πως τέτοια ονόματα δεν πρέπει να κλίνονται, αποδέχονται την κλίση τους εμμέσως πλην σαφώς. Βέβαια, σύμφωνα με τον Πουρναράκη, ούτε η φόρμουλα κλίνεται, έστω κι αν επιμένουν οι μαθηματικοί ή οι χημικοί να μιλάνε για φόρμουλες. Ελπίζω, όμως, να παραδέχεται ότι υπάρχουν κάψουλες.
2) Αν επιμένετε ακόμη σ' αυτόν τον ανιστόρητο κανόνα της ακλισίας, τολμήστε να δείξετε την απαιτούμενη συνέπεια στην άποψή σας και πείτε ο Καναδά, να δούμε ποιο χειλάκι δεν θα γελάσει. Ή δοκιμάστε να αναφέρετε τον τίτλο της γνωστής ταινίας ως το πορφυρό ρόδο του Κάιρο, να δούμε αν θα σιχαθείτε τον εαυτό σας ή όχι.
3) Και καλά, οι ξένες λέξεις δεν πρέπει να κλίνονται. Εκείνο το δόλιο το Μεξικό γιατί δεν κλίνεται; Σε ποια γλώσσα ακριβώς υπάρχει η λέξη Μεξικό; Στα αγγλικά υπάρχει το Μέξικο και στα ισπανικά υπάρχει το Μέχικο αλλά Μεξικό υπάρχει μόνο στα ελληνικά. Όπως ακριβώς το Πεκίνο. Δηλαδή; Ούτε οι εξελληνισμένες λέξεις πρέπει να κλίνονται;
4) Μιας και πιάσαμε τις χώρες, εκείνη η νοτιοαμερικανική χώρα που έχει πρωτεύουσα το Μοντεβίδεο, πώς γράφεται; Ουρουγουάη, Ουρουγουάυ ή Ουρουγουάι; Κι η άλλη εκεί κοντά, που έχει πρωτεύουσα την Ασουνσιόν, πώς; Παραγουάη, Παραγουάυ ή Παραγουάι; Ρωτάω, επειδή η γραφή με ήτα είναι καθαρά ελληνική, οπότε οι χώρες αυτές κλίνονται και με την άδεια του νόμου. Συνεπώς, εκείνοι που βλακίζουν με κάτι άκλιτες γενικές, ας μας πουν πώς τις γράφουν. Πάντως, αν επιλέγουν το γιώτα (το ύψιλον αποκλείεται), μάλλον πρέπει να χρησιμοποιούν το ουδέτερο άρθρο: το Ουρουγουάι και το Παραγουάι. Όπως θα πρέπει να κάνουν και με το γνωστό ποτάμι των ΗΠΑ, αλλάζοντας τον τίτλο της γνωστής ταινίας: το Μισισιπί φλέγεται (μπλιαχ!).
5) Πιο πάνω ανέφερα την λέξη πάσο. Ερώτηση: αυτή η λεξούλα κλίνεται ή όχι; Έχουμε φοιτητικά πάσα ή ντε και καλά υπάρχουν μόνο φοιτητικά πάσο; Αν επιλέξετε το δεύτερο, πρέπει να υιοθετήσετε και φράσεις-καρνάβαλους, όπως η ορχήστρα έχει δυο μπάσο ή χαμήλωσα τα μπάσο του ενισχυτή αλλά και ο χειρισμός του λάσο ή και η χρήση του γράσο. Κατ' αντιστοιχία, αν επιμένετε ότι δεν πρέπει να λέμε του καζίνου ή τα καζίνα, επιβάλλεται να χρησιμοποιείτε και πληθυντικούς-μαργαριτάρια, όπως: τα κινίνο, τα κρινολίνο, τα τραμπολίνο, τα κλαρίνο και τα μαντολίνο, για να μη πω και τα πιάνο, τα βιολί και τα βιολοντσέλο.
6) Κι αν όλα αυτά δεν αρκούν, ας το ξεφτιλίσω τελείως μπας και συνεννοηθούμε. Αν οι ξένες λέξεις δεν κλίνονται, θα πρέπει πλέον να λέμε: η οικοδομή βρίσκεται στα μπετό, το μπιλιάρδο παίζεται με τρεις μπάλα, δεν ξέρω ποια από τις δυο γραβάτα να βάλω, οι κάλτσα μου βρομάνε, η γιορτή της Μαρία, δυο καρπούζι σε μια μασχάλη δεν χωράνε, τα λευκά κολάρο, η κυβέρνηση της Σόφια, το κράτος των Σκόπια, μ' αρέσουν τα μπισκότο σοκολάτας, τα ράσο δεν κάνουν τον παπά, τρελαίνομαι για πατάτα τηγανητές, παράγγειλέ μου δυο μπαγκέτα πολύσπορες, μ' αρέσουν οι σούπα με λαχανικά...
Περαστικά μας!
Υστερόγραφο: Το χειρότερο με όλους αυτούς τους...παραμορφωμένους είναι που επιμένουν να κλίνουν αμιγώς ξένες λέξεις. Έτσι, ηδονίζονται να χρησιμοποιούν βάρβαρους πληθυντικούς, όπως τα σιντίς ή τα κομπιούτερς. Θυμηθείτε τον στιχουργό τής Ρόζας (ή, μήπως, της Ρόζα;), που ανάγκασε ως και τον μακαρίτη τον Μητροπάνο να αναρωτηθεί τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί. Να τους δω να παραγγέλνουν δυο τοστς ή δυο σάντουιτσις κι ας πεθάνω!
Πηγή: Cogito Ergo Sum

ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ!

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη, απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω κόντρα στην αλήθεια μου. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε πόσο δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος με το να του επιβάλλω τις επιθυμίες μου, παρότι ήξερα ότι ούτε ήταν κατάλληλη η στιγμή ούτε ο άνθρωπος ήταν έτοιμος, ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ μια άλλη ζωή και μπόρεσα να δω ότι τα πάντα γύρω μου με προκαλούσαν να μεγαλώσω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι βρίσκομαι πάντα και σε όλες τις περιστάσεις, την κατάλληλη στιγμή και στο σωστό μέρος και ότι όλα όσα γίνονται είναι σωστά. Από τότε κατάφερα να γαληνέψω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΠΟΔΟΧΗ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου και σταμάτησα να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο ό,τι με ευχαριστεί και με γεμίζει χαρά, ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά, με τον δικό μου τρόπο και στους δικούς μου ρυθμούς. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιές για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και από ό,τι με τραβούσε συνεχώς μακριά από τον ίδιο μου τον εαυτό. Στην αρχή το ονόμαζα “υγιή εγωισμό”. Αλλά σήμερα ξέρω ότι είναι ΑΥΤΑΓΑΠΗ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να θέλω να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλλα πολύ λιγότερο. Σήμερα κατάλαβα ότι αυτό το λέμε ΑΠΛΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζώ στο παρελθόν και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζω περισσότερο τη στιγμή όπου ΟΛΑ συμβαίνουν. Έτσι σήμερα, ζω την κάθε μέρα και αυτό το λέω ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι η σκέψη μου μπορεί να με κάνει μίζερο και άρρωστο. Όταν όμως επικαλέστηκα τις δυνάμεις της καρδιάς μου, η λογική απέκτησε έναν πολύτιμο σύντροφο. Αυτή τη σχέση την ονομάζω σήμερα ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.
Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και τα προβλήματα με τον εαυτό μας και τους άλλους γιατί καμιά φορά, ακόμα και τα άστρα εκρήγνυνται και δημιουργούνται νέοι Γαλαξίες. Σήμερα ξέρω ότι ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ!

Τσάρλι Τσάπλιν…. Γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 1889 στο Walworth μια γειτονιά του Λονδίνου και πέθανε στις 25 Δεκεμβρίου 1977 στην Ελβετία.

ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ;

20 πράγματα που ΔΕΝ κάνουν οι ευτυχισμένοι άνθρωποι

Θέλετε να γίνετε κι εσείς ένας; Μάθετε πώς λειτουργούν οι πραγματικά ευτυχισμένοι άνθρωποι.

Απίστευτη η εμμονή μας με το ψάξιμο της «ευτυχίας» και της «θετικότητας» στην ζωή μας, έννοιες όμως που είναι συνδεδεμένες με την εσωτερική μας επιθυμία να αισθανθούμε ότι μας αγαπούνε, ότι έχουμε λόγο ύπαρξης (ισως). Όταν είμαστε «ευτυχισμένες», έχουμε αυτοπεποίθηση, βρίσκουμε σκοπό και αρμονία στον εσωτερικό μας κόσμο. Παρόλα αυτά, στον αγώνα για την επίτευξη της «ευτυχίας», δεν έχουμε μάθει να την «διατηρούμε»!

Η ευτυχία φίλες μου δεν είναι απλά ένα συναίσθημα ή ένας τρόπος σκέψης. Αν αισθάνεστε πραγματικά χαρούμενες, τότε σίγουρα κάνετε καλό στον εαυτό σας. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι πραγματικά χαρούμενοι άνθρωποι, είναι πιο υγιείς, ευγενικοί και έχουν καλύτερες σχέσεις.

Οι «προσωπικές» και επαγγελματικές μου μάχες για την «κατάκτηση» της ευτυχίας, με έχουν οδηγήσει σε ένα συμπέρασμα σχετικά με την «μονιμότητα» της ευτυχίας. Αν θέλουμε λοιπόν να διατηρήσουμε την ευτυχία στην ζωή μας, ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτά που ΔΕΝ κάνουν οι πραγματικά ευτυχισμένοι άνθρωποι:

1.      Δεν αγνοούν αγνώστους. Ποτέ δεν ξέρεις ποιους καινούργιους ορίζοντες μπορεί να σου ανοίξουν.

2.      Δεν «δίνουν» με σκοπό να «πάρουν».

3.      Δεν δυσπιστούν απέναντι στους εαυτούς τους.

4.      Δεν σκέφτονται, μόνο...αισθάνονται!

5.      Δεν «παίρνουν» τίποτα προσωπικά. Όλα τα πράγματα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, όχι επειδή εμείς τα προκαλέσαμε.

6.      Δεν πιστεύουν ότι ο «φόβος» τους είναι πραγματικός. Συνήθως φοβόμαστε γιθα πράγματα που μπορεπι να συμβούν. Όταν υπάρχει πραγματική απειλή, δεν προλαβαίνουμε να φοβηθούμε. Απλά κάνουμε αυτό που πρέπει.

7.      Δεν αρνούνται να συγχωρέσουν.

8.      Δεν «κατηγορούν» τους άλλους, αλλά ούτε και τον εαυτό τους!

9.      Δεν νιώθουν υποχρεωμένοι να κάνουν κάτι που δεν θέλουν.

10.      Δεν αγνοούν το ένστικτό τους.

11.      Δεν αντιστέκονται στις αλλαγές.

12.      Δεν «βολεύονται» σε μια κατάσταση που δεν τους ικανοποιεί...ποτέ!

13.      Δεν προσπαθούν να αλλάξουν κανέναν. Αποδέχονται όλους έτσι όπως είναι.

14.      Δεν είναι «φαινομενικά» ευτυχισμένοι.

15.      Δεν αγνοούν τα όνειρα και τις εσωτερικές τους επιθυμίες.

16.      Δεν θεωρούν ότι είναι πληγωμένοι και πρέπει να το διορθώσουν.

17.      Δεν κρίνουν τους άλλους.

18.      Δεν παραπονιούνται.

19.      Δεν αποφεύγουν το ρίσκο.

20.      Δεν κατηγορούν τους άλλους και αναλαμβάνουν την πλήρη ευθύνη για την ζωή τους.

Σοφία Εφραιμίδου

Ψυχολόγος Υγείας, MSc.

Ήταν άνοιξη και Πάσχα Παντελής Θαλασσινός

Ήταν άνοιξη και Πάσχα, τα κρινάκια ανθίζανε
κι όσοι δεν γιορτάζαν, μόνοι ζούσανε κι ελπίζανε.

ΤΟΥΝΤΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ - Σωφεράκι (1933) (+playlist)

Η κλασική ζωγραφική ζωντανεύει κυριολεκτικά με τη μαγεία της τεχνολογίας! Classic Art Comes Alive.

Η κλασική ζωγραφική ζωντανεύει κυριολεκτικά με τη μαγεία της τεχνολογίας!

Η λίστα με τους καλλιτέχνες και τα έργα:





Asher Brown Durand – The Catskill Valley‬
Thomas Hill – Emerald Bay, Lake Tahoe
Albert Bierstadt – Among the Sierra Nevada Mountains
Ivan Shishkin – Forest edge
James Sant – Frau und Tochter‬
William Adolphe Bouguereau – L’Innocence
William Adolphe Bouguereau – Song of the Angels
Ivan Shishkin – Bach im Birkenwald
William Adolphe Bouguereau – Le Baiser
William Adolphe Bouguereau – Nature’s Fan- Girl with a Child
William Adolphe Bouguereau – The Motherland
Ivan Shishkin – Morning in a Pine Forest
William Adolphe Bouguereau – The Nut Gatherers
William Adolphe Bouguereau – Two Sisters
William Adolphe Bouguereau – Not too Much to Carry
Thomas Cole – The Course of Empire : Desolation
Martinus Rørbye – Entrance to an Inn in the Praestegarden at Hillested
William Adolphe Bouguereau – Sewing
William Adolphe Bouguereau – The Difficult Lesson
William Adolphe Bouguereau – The Curtsey
William Adolphe Bouguereau – Little Girl with a Bouquet
Claude Lorrain – Pastoral Landscape
William Adolphe Bouguereau – Cupidon
William Adolphe Bouguereau – Admiration
William Adolphe Bouguereau – A Young Girl Defending Herself Against Eros
William Adolphe Bouguereau – Dawn
William Adolphe Bouguereau – L’Amour et Psych
William Adolphe Bouguereau – Spring Breeze
William Adolphe Bouguereau – The Invation
William Adolphe Bouguereau – Nymphs and Satyr
William Adolphe Bouguereau – The Youth of Bacchus
William Adolphe Bouguereau – The Birth of Venus
William Adolphe Bouguereau – The Nymphaeum
Gioacchino Pagliei – Le Naiadi
Luis Ricardo Falero – Faust’s Dream
Luis Ricardo Falero – Reclining Nude
Jules Joseph Lefebvre – La Cigale
John William Godward – Tarot of Delphi
Jan van Huysum – Bouquet of Flowers in an Urn
Adrien Henri Tanoux – Salammbo
Guillaume Seignac – Reclining Nude
Tiziano – Venere di Urbino
Louis Jean François Lagrenée – Amor and Psyche
Correggio – Giove e Io
François Gérard – Psyché et l’Amour
John William Godward – Contemplatio
John William Godward – Far Away Thought
John William Godward – An Auburn Beauty
William Adolphe Bouguereau – Flora And Zephy
Louis Jean François Lagrenée – Amor and Psyche
Fritz Zuber-Bühle – A Reclining Beauty
Paul Peel – The Rest
Guillaume Seignac – L’Abandon
Victor Karlovich Shtemberg – Nu à la peau de bete
Pierre Auguste Cot – Portrait Of Young Woman
Ivan Shishkin – Mast Tree Grove
Ivan Shishkin – Rain in an oak forest
William Adolphe Bouguereau – Biblis
William Adolphe Bouguereau – Elegy
Marcus Stone – Loves Daydream End
William Adolphe Bouguereau – Head Of A Young Girl
Hugues Merle – Mary Magdalene in the Cave
Andrea Vaccaro – Sant’Agata
Jacques-Luois David – Accademia (o Patroclo)
Michelangelo Merisi da Caravaggio – San Giovanni Battista
Roberto Ferri – In Nomine Deus
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Cristo alla colonna
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Incoronazione di spine
Paul Delaroche – L’Exécution de lady Jane Grey en la tour de Londres, l’an 1554
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Decollazione di San Giovanni Battista
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Sacrificio di Isacco
Guido Reni – Davide e Golia
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Giuditta e Oloferne
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Davide e Golia
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Salomè con la testa del Battista
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Davide con la testa di Golia
Jakub Schikaneder – All Soul’s Day
Michelangelo Merisi da Caravaggio – San Gerolamo scrivente
Guido Reni – San Gerolamo
Pieter Claesz – Vanitas
Gabriel von Max – The Ecstatic Virgin Anna Katharina Emmerich
William Adolphe Bouguereau – Portrait of Miss Elizabeth Gardner
Jan Lievens – A young girl
Johannes Vermeer – Portrait of a Young Girl
Luis Ricardo Falero – Moonlit Beauties
Joseph Rebell – Burrasca al chiaro di luna nel golfo di Napoli
Luis Ricardo Falero – Witches going to their Sabbath
William Adolphe Bouguereau – Dante And Virgil In Hell
Théodore Géricault – Cheval arabe gris-blanc
Peter Paul Rubens – Satiro
Felice Boselli – Skinned Head of a Young Bull
Gabriel Cornelius von Max – Monkeys as Judges of Art
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Medusa
Luca Giordano – San Michele
Théodore Géricault – Study of Feet and Hands
Peter Paul Rubens – Saturn Devouring His Son
Ilya Repin – Ivan il Terribile e suo figlio Ivan
Franz von Stuck – Lucifero Moderno
Gustave Doré – Enigma
Arnold Böcklin – Die Toteninsel (III)
Sophie Gengembre Anderson – Elaine
John Everett Millais – Ophelia
Paul Delaroche – Jeune Martyre
Herbert Draper – The Lament for Icarus
Martin Johnson Heade – Twilight on the St. Johns River
Gabriel Cornelius von Max – Der Anatom
Enrique Simonet – Anatomía del corazón
Thomas Eakins – Portrait of Dr. Samuel D. Gross (The Gross Clinic)
Rembrandt – Lezione di anatomia del dottor Tulp
Peter Paul Rubens – Die Beweinung Christi
Paul Hippolyte Delaroche – Die Frau des Künstlers Louise Vernet auf ihrem Totenbett
Elizabeth Jane Gardner Bouguereau – Too Imprudent
William-Adolphe Bouguereau – The Prayer
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Amorino dormiente
Augustin Théodule Ribot – St. Vincent (of Saragossa)
Caspar David Friedrich – Abtei im eichwald








by Thessaloniki Arts and Culture

Η κλασική ζωγραφική ζωντανεύει κυριολεκτικά με τη μαγεία της τεχνολογίας!

Η κλασική ζωγραφική ζωντανεύει κυριολεκτικά με τη μαγεία της τεχνολογίας!

Ένα υπέροχο βίντεο όπου κλασικά αριστουργήματα αποκτούν κίνηση!

I classici dell’arte si animano con la magia digitale

Δείτε το:

Η λίστα με τους καλλιτέχνες και τα έργα:

Asher Brown Durand – The Catskill Valley‬
Thomas Hill – Emerald Bay, Lake Tahoe
Albert Bierstadt – Among the Sierra Nevada Mountains
Ivan Shishkin – Forest edge
James Sant – Frau und Tochter‬
William Adolphe Bouguereau – L’Innocence
William Adolphe Bouguereau – Song of the Angels
Ivan Shishkin – Bach im Birkenwald
William Adolphe Bouguereau – Le Baiser
William Adolphe Bouguereau – Nature’s Fan- Girl with a Child
William Adolphe Bouguereau – The Motherland
Ivan Shishkin – Morning in a Pine Forest
William Adolphe Bouguereau – The Nut Gatherers
William Adolphe Bouguereau – Two Sisters
William Adolphe Bouguereau – Not too Much to Carry
Thomas Cole – The Course of Empire : Desolation
Martinus Rørbye – Entrance to an Inn in the Praestegarden at Hillested
William Adolphe Bouguereau – Sewing
William Adolphe Bouguereau – The Difficult Lesson
William Adolphe Bouguereau – The Curtsey
William Adolphe Bouguereau – Little Girl with a Bouquet
Claude Lorrain – Pastoral Landscape
William Adolphe Bouguereau – Cupidon
William Adolphe Bouguereau – Admiration
William Adolphe Bouguereau – A Young Girl Defending Herself Against Eros
William Adolphe Bouguereau – Dawn
William Adolphe Bouguereau – L’Amour et Psych
William Adolphe Bouguereau – Spring Breeze
William Adolphe Bouguereau – The Invation
William Adolphe Bouguereau – Nymphs and Satyr
William Adolphe Bouguereau – The Youth of Bacchus
William Adolphe Bouguereau – The Birth of Venus
William Adolphe Bouguereau – The Nymphaeum
Gioacchino Pagliei – Le Naiadi
Luis Ricardo Falero – Faust’s Dream
Luis Ricardo Falero – Reclining Nude
Jules Joseph Lefebvre – La Cigale
John William Godward – Tarot of Delphi
Jan van Huysum – Bouquet of Flowers in an Urn
Adrien Henri Tanoux – Salammbo
Guillaume Seignac – Reclining Nude
Tiziano – Venere di Urbino
Louis Jean François Lagrenée – Amor and Psyche
Correggio – Giove e Io
François Gérard – Psyché et l’Amour
John William Godward – Contemplatio
John William Godward – Far Away Thought
John William Godward – An Auburn Beauty
William Adolphe Bouguereau – Flora And Zephy
Louis Jean François Lagrenée – Amor and Psyche
Fritz Zuber-Bühle – A Reclining Beauty
Paul Peel – The Rest
Guillaume Seignac – L’Abandon
Victor Karlovich Shtemberg – Nu à la peau de bete
Pierre Auguste Cot – Portrait Of Young Woman
Ivan Shishkin – Mast Tree Grove
Ivan Shishkin – Rain in an oak forest
William Adolphe Bouguereau – Biblis
William Adolphe Bouguereau – Elegy
Marcus Stone – Loves Daydream End
William Adolphe Bouguereau – Head Of A Young Girl
Hugues Merle – Mary Magdalene in the Cave
Andrea Vaccaro – Sant’Agata
Jacques-Luois David – Accademia (o Patroclo)
Michelangelo Merisi da Caravaggio – San Giovanni Battista
Roberto Ferri – In Nomine Deus
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Cristo alla colonna
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Incoronazione di spine
Paul Delaroche – L’Exécution de lady Jane Grey en la tour de Londres, l’an 1554
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Decollazione di San Giovanni Battista
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Sacrificio di Isacco
Guido Reni – Davide e Golia
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Giuditta e Oloferne
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Davide e Golia
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Salomè con la testa del Battista
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Davide con la testa di Golia
Jakub Schikaneder – All Soul’s Day
Michelangelo Merisi da Caravaggio – San Gerolamo scrivente
Guido Reni – San Gerolamo
Pieter Claesz – Vanitas
Gabriel von Max – The Ecstatic Virgin Anna Katharina Emmerich
William Adolphe Bouguereau – Portrait of Miss Elizabeth Gardner
Jan Lievens – A young girl
Johannes Vermeer – Portrait of a Young Girl
Luis Ricardo Falero – Moonlit Beauties
Joseph Rebell – Burrasca al chiaro di luna nel golfo di Napoli
Luis Ricardo Falero – Witches going to their Sabbath
William Adolphe Bouguereau – Dante And Virgil In Hell
Théodore Géricault – Cheval arabe gris-blanc
Peter Paul Rubens – Satiro
Felice Boselli – Skinned Head of a Young Bull
Gabriel Cornelius von Max – Monkeys as Judges of Art
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Medusa
Luca Giordano – San Michele
Théodore Géricault – Study of Feet and Hands
Peter Paul Rubens – Saturn Devouring His Son
Ilya Repin – Ivan il Terribile e suo figlio Ivan
Franz von Stuck – Lucifero Moderno
Gustave Doré – Enigma
Arnold Böcklin – Die Toteninsel (III)
Sophie Gengembre Anderson – Elaine
John Everett Millais – Ophelia
Paul Delaroche – Jeune Martyre
Herbert Draper – The Lament for Icarus
Martin Johnson Heade – Twilight on the St. Johns River
Gabriel Cornelius von Max – Der Anatom
Enrique Simonet – Anatomía del corazón
Thomas Eakins – Portrait of Dr. Samuel D. Gross (The Gross Clinic)
Rembrandt – Lezione di anatomia del dottor Tulp
Peter Paul Rubens – Die Beweinung Christi
Paul Hippolyte Delaroche – Die Frau des Künstlers Louise Vernet auf ihrem Totenbett
Elizabeth Jane Gardner Bouguereau – Too Imprudent
William-Adolphe Bouguereau – The Prayer
Michelangelo Merisi da Caravaggio – Amorino dormiente
Augustin Théodule Ribot – St. Vincent (of Saragossa)
Caspar David Friedrich – Abtei im eichwald


by Thessaloniki Arts and Culture

GABRIEL GARCIA MARQUES!

Η αποχαιρετιστήρια επιστολή του Μάρκες

Η αποχαιρετιστήρια επιστολή του Μάρκες
Ένα πεζοποίημα του «Γκάμπο» όπως φώναζαν τον διάσημο συγγραφέα, θεωρείται το στερνό του αντίο προς φίλους και αγαπημένους αφού το έγραψε όταν έμαθε ότι  χρειάζεται να δώσει την έσχατη των μαχών.
Διαβάστε την αποχαιρετιστήρια επιστολή του
..... "Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σού 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."

Tags: ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΡΚΕΣ, ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

https://www.youtube.com/watch?v=xmtMZjZ7Rm0&list=PL8C8D027A165DBD5F

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Κυριακή, 20 Απριλίου 2014

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Πίνακας El Greco

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ -Η ημέρα της Λαμπρής

Καθαρώτατον ήλιο επρομηνούσε

της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,

σύγνεφο, καταχνιά δεν απερνούσε

τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη· 

και από κει κινημένο αργοφυσούσε 

τόσο γλυκά στο πρόσωπο τ’ αέρι, 

που λες και λέει μες της καρδιάς τα φύλλα 

«γλυκειά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα». 

Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,

όλοι, μικροί μεγάλοι, ετοιμαστήτε·

μέσα στες εκκλησιές τες δαφνοφόρες

με το φως της χαράς συμμαζωχτήτε· 

ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες 

ομπροστά στους Αγίους και φιληθήτε· 

φιληθήτε γλυκά χείλη με χείλη, 

πέστε «Χριστός Ανέστη», εχθροί και φίλοι 

Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι,

και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες 

γλυκόφωνα, κοιτώντας τες ζωγραφι- 

σμένες εικόνες, ψάλλουνε οι ψαλτάδες 

λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι 

από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες 

κάθε πρόσωπο λάμπει απ’ τ’ αγιοκέρι, 

όπου κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι».

Πίνακας -  mikhail nesterov

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ  - Ἀνάσταση

Νὰ τ᾿ ἡ μεγάλη νύχτα! Καλὴ νύχτα!

Ψηλὰ τὸ κυπαρίσσι σὲ καλεῖ.

- Ἔλα, δὲν ἔχεις τίποτα νὰ χάσεις

μάιδε νὰ θυμηθεῖς καὶ νὰ ξεχάσεις. 

Πατρίδα; Πουλημένη στὸ σφυρί!

Λεφτεριά; Μὲ χαλκᾶδες δὲν μπορεῖ!

Παιδιά; Ποῦ τὰ χεῖ ἂς κλαίει μέχρι θανάτου,

θά ῾ναι σκλαβ᾿ ἢ προδότες τὰ ὀρφανά του! 

Εἰσ᾿ ἄδειος ἤσκιος μέσα σ᾿ ὅλα τ᾿ ἄδεια

Δὲν εἶναι τόσο μάβρα τὰ σκοτάδια

τοῦ τάφου, ὅσο τὰ φέγγῃ τῆς ἡμέρας,

τὰ φέγγῃ τῆς σκλαβιᾶς καὶ τῆς φοβέρας. 

Πιὸ σίχαμ᾿ ἀπ᾿ τὸ κάθε γῆς σκουλῆκι,

οἱ θεόμορφοι δυνάστες σου καὶ λύκοι.

Μὴ λὲς ἀφανισμὸ τὸ θάνατό σου,

ἀφοῦ δὲ ζοῦσες γιὰ τὸν ἐαφτό σου. 

Ἂν ἔκανες τὸ χρέος σου στὸ λαό,

σὰν ξεχυθεῖ μὲ πάθος παλαιὸ

τὴν πᾶσαν ἀτιμία νὰ συνεπάρει,

μ᾿ ἄλλους πολλοὺς θά ῾χει κ᾿ ἐσὲ μπροστάρη.

Πίνακας - Noel-coypel

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΠΕΡΑΝΤΖΑΣ - Ἀνάσταση

Ἡ Ἀνάσταση. Καὶ γέμισε χαρά,
λουλούδισε ἡ ψυχή μου σὰν τὸ κρίνο.
Κι ἀνοίγω τῆς λαχτάρας τὰ φτερά,
ψηλὰ μὲς στῆς αὐγῆς τὰ φωτερὰ
γαλάζιο ἕνα ἀστροφῶς κι ἐγὼ νὰ γίνω.

Ἀνάσταση. Τὰ σήμαντρα χτυποῦν.
Κι ὅλα τὰ δένδρα ἀνθίζουν πέρα ὡς πέρα.
Στὸν κόσμο αὐτὸ ἂς μάθουν ν᾿ ἀγαποῦν
ὅσοι τὸ μίσος ἔσπειραν κι ἂς ποῦν
«Χριστὸς Ἀνέστη ἐτούτη τὴν ἡμέρα».

Πίνακας -piero della francesca

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΠΕΡΑΝΤΖΑΣ - Ἡ Λαμπρή

Νἄτην ἡ λαμπρὴ μὲ τὰ λουλούδια. 

κόψετε παιδιὰ τὴν πασχαλιὰ 
κι ὅλα μὲ χαρὲς καὶ μὲ τραγούδια 

τρέξετε ν᾿ ἀλλάξωμε φιλιά.

Σήμαντρα γλυκὰ βαροῦν ἀκόμα 

καὶ μοσχοβολοῦν οἱ ἐκκλησιές, 
μόσχος τὰ φιλιὰ στὸ κάθε στόμα, 

τὰ φιλιὰ τῆς ἄνοιξης δροσιές.

Πᾶμε νὰ στρωθοῦμε στὸ χορτάρι 

καὶ τ᾿ ἀρνί μας ψήνεται σιγά. 
Καὶ μὲ τῆς Ἀνάστασης τὴ χάρη 

φέρτε νὰ τσουγκρίσουμε τ᾿ αὐγά.

Πίνακας - Rafael

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ - Ανάσταση

   «Δε σ’ ακολουθώ πια» φώναξα, μα εκείνος μ’ έσπρωξε, το αμάξι κατρακύλησε μες στη νύχτα, πού πηγαίναμε; στις γωνιές, με μεγάλα κάτωχρα πρόσωπα, στέκανε οι Σιωπηλοί, μόλις προφταίναμε να παραμερίσουμε για να μη μας γκρεμίσουν,

κι οι οργανοπαίχτες που ακολουθούσαν, μισομεθυσμένοι, με την ψυχή τους απροστάτευτη απ’ τη βροχή, φορούσαν κάτι σταχτιά, στραπατσαρισμένα καπέλα, απ’ αυτά που βρίσκονται στον ουρανό, μαζί με τα παιδιά και τους σαστισμένους,

κι αυτό το κάθαρμα ο άμαξας προσπαθούσε να κρύψει μ’ ένα σάλι το βρόμικο μούτρο του, ενώ εγώ ήξερα πως ήταν εκείνος ο αλήτης, που μια νύχτα αρνήθηκα να πιω ένα ποτήρι μαζί του,

έπρεπε να ξεφύγω, γλίστρησα κρυφά και νοίκιασα ένα δωμάτιο σ’ ένα απόμερο ξενοδοχείο, μα όπως εκείνη τη νύχτα με μαστίγωνε η πόρνη, κι άκουγα τη θεία εκμυστήρευση, ήρθε και γονάτισε δίπλα μου,

τότε τον ακολούθησα, κι όπως βαδίζαμε, είδαμε άυπνο και χλωμό τον Σίμωνα τον Κυρηναίο, «πλαγιάζω στον τάφο και τρέμω, πως κάθε τόσο θα με ξανασηκώσουν» είπε λυπημένος,

γιατί αν χρειάζονταν κάποιον να βοηθήσει για το σταυρό, πάλι αυτόν θα συναντούσαν στο δρόμο.

Πίνακας -  Fra Angelico

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ - Η ανάσταση των φτωχών

Κι όταν μ’ έθαψαν κι έριξαν όλο το χώμα της γης επάνω μου,

ήτανε τόση η θλίψη ενός αδέξιου θαυματοποιού στη γωνιά του δρόμου

       που βγήκα μέσ’ απ’ το καπέλο του.

Πίνακας - Meister von Liesborn

Ο. ΕΛΥΤΗΣ  - ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΑΣΧΑ)

Καθαρή διάφανη μέρα. Φαίνεται ο άνεμος που ακινητεί με τη μορ-

φή βουνού κει κατά τα δυτικά. Κι η θάλασσα με τα φτερά διπλωμέ-

να, πολύ χαμηλά, κάτω από το παράθυρο.

Σου 'ρχεται να πετάξεις ψηλά κι από κει να μοιράσεις δωρεάν την

ψυχή σου. Ύστερα να κατεβείς και, θαρραλέα, να καταλάβεις τη

θέση στον τάφο που σου ανήκει.

Πίνακας - hans memling 

Ο. ΕΛΥΤΗΣ  - ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΑΣΧΑ) β

Ανεμόεσσα κόρη ενήλικη θάλασσα

πάρε το κίτρο που μου 'δωκε ο Κάλβος

δικιά σου η χρυσή μυρωδία

Μεθαύριο θα 'ρθουν τ' άλλα πουλιά

θα 'ναι πάλι ελαφρές των βουνών οι γραμμές

μα βαριά η δική μου καρδία.

Πίνακας -jacopo tintoretto

ΓΚΑΝΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ - ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ 

Είχαμε πάρει το μονοπάτι για το σπίτι
θάλασσα ολούθε μπαμπακιά ο Απρίλης
κι όσο χωνόμαστε μες στα πλατάνια
τόσο σωπαίναν δε φυσούσε
μόνο που με κοιτάζαν από μέσα μου
νωπά τα μάτια της απ’ τα κεριά
και σφύριζα θυμάμαι το Χριστός Ανέστη.
 
Ο ουρανός που λίγο πριν αστροφορούσε
σ’ άσπρο σεντόνι γύριζε και σε βρεγμένο.
 
Δυο βήματα απ’ τη βρύση ο αδερφός της,
έσταζε το βρακί και το παγούρι του
―Χριστός Ανέστη, πώς περνάς, τι να περνούσε
κόντευε χρόνο πεθαμένος.
Γύρισε να μας δει κι έφεξε ο τόπος
σαν κάποιος να μας φωτογράφιζε τη νύχτα.

Αναρτήθηκε από Γεωργία Κοτσόβολου στις 9:07 π.μ.