Ἡ ἄνοιξις ξεκινᾷ ἀπὸ μέσα μας.

Ναί, εἶναι ἡ μοναδικὴ πραγματικότης μας.
Ἡ ἄνοιξις δὲν εἶναι στὰ χρώματα ἤ στὸ φῶς ἤ στὶς μυρωδιές… Ἔτσι κι ἀλλοιῶς αὐτὰ πάντα ἐκεῖ εἶναι καὶ μᾶς περιμένουν νὰ τὰ γευθοῦμε…
Γιὰ νὰ τὰ γευθοῦμε ὅμως πρέπει νὰ μποροῦμε…
Γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ γευθοῦμε τὴν ἄνοιξιν καὶ τὰ δῶρα της, πρῶτα πρῶτα πρέπει νὰ τῆς ἐπιτρέψουμε νὰ βρῇ χῶρο καὶ νὰ ἁπλωθῇ μέσα μας…
Ἡ ἄνοιξις ξεκινᾷ ἀπὸ μέσα μας…
Πρῶτα ἐκεῖ φωλιάζει τὸ φῶς…
Πρῶτα μέσα μας ὅλα ἀνθίζουν καὶ μετὰ ἀνθίζουν γύρω μας…
Ἐὰν ἐμεῖς δὲν εἴμαστε προετοιμασμένοι γιὰ νὰ ἀπολαύσουμε τὴν ἄνοιξιν, μὲ ὅλες μας τὶς αἰσθήσεις, τότε θὰ περάσουν πολλές, σὰν κι αὐτὴν, τὴν τωρινή, ἀλλὰ ἐμεῖς δὲν θὰ τὶς καταλάβουμε…
Ἡ ἄνοιξις ξεκινᾷ ἀπὸ μέσα μας…
Ἐὰν ἐμεῖς δὲν ἔχουμε τὸ κατάλληλον βλέμμα, ὅσο κι ἐὰν μᾶς τραβᾷ δὲν θὰ δοῦμε κάτι ἀπὸ τὶς ὀμορφιές της…
Θὰ παραμείνουμε τυφλοί, ἐφήμεροι, περισταστιακοί…
Ἡ ἄνοιξις ξεκινᾷ ἀπὸ μέσα μας…
Καὶ εἶναι τόσο ὄμορφη… Τόσο πλούσια… Τόσο γελαστή, ποὺ εἶναι κρίμα νὰ μὴν τῆς ἐπιτρέπουμε νὰ μᾶς γεμίσῃ καὶ νὰ μᾶς φωτίσῃ…
Τὴν ἄνοιξιν ὅταν μᾶς βρῇ, τὴν συνειδητοποιοῦμε ἀμέσως…
Καὶ τότε, θέλουμε δὲν θέλουμε, ὅλη ἡ ζωή, ὅλες οἱ σχέσεις μας, ὅλα τὰ ὄνειρά μας ἀνατρέπονται…
Δὲν ἔχει σημασία ἐὰν θὰ πραγματοποιηθοῦν…
Μᾶς ἀρκεῖ μόνον ποὺ ὑπάρχουν…
Φιλονόη
Ὁ τίτλος καὶ ἡ φωτογραφία «δανεισμένα» ἀπὸ τὴν Γιῶτα.