20 διάσημοι ζωγράφοι καλωσορίζουν τον μήνα Μάρτιο

Διάσημοι ζωγραφικοί πίνακες που έχουν ως θέμα τους τον μήνα Μάρτιο

Μάρτης – Γ.Τσαρούχης

Nicolas Karcher – Οι μήνες Μάρτιος Απρίλιος και Μάιος

Το Καλαντάρι του Μαρτίου από το Très riches heures du duc de Berry

Μάρτιος – Leandro Bassano – περίπου 1595-1600

Μάρτιος -Hans Thoma

πρωινό του Μαρτίου – Nicolai Astrup – 1920

Ο μάρτης του Σειληνού – William Holbrook Beard – 1862

ο άνεμος του Μάρτη – Robert Henri – 1902

Σουβενίρ του Μαρτίου – David Bates – 1886

Ο άνεμος του Μάρτη -Phillip Richard Morris

Ο Μάρτιος των Βεδουίνων – Alexandre-Gabriel Decamps – 1846

Τα λιβάδια του Μάρτη – Henry John Yeend King

Μάρτιος – Theodor Kittelsen – 1890

βράδυ του Μάρτη – Nils Kreuger – 1900

χωράφια τον Μάρτιο – Edvard Munch – 1916

Ένα παγωμένο πρωινό του Μάρτη – Sir George Clausen 1904

Μια μέρα του Μαρτίου – Robert Spencer – 1918

Αρχές του Μάρτη – William Langson Lathrop – 1924

Νωρίς ένα πρωινό του Μάρτη – Clarence Gagnon – 1922

Ήλιος του Μάρτη -, Pontoise – Καμίλ Πισαρό 1875

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Κούλουμα στο σπίτι του ζωγράφου Σπύρου Βασιλείου

Κούλουμα στο σπίτι του ζωγράφου Σπύρου Βασιλείου. Η πόρτα ανοιχτή και όποιος ήθελε έμπαινε

0

By ΒΕΡΕΝΙΚΗ on 26/02/2017 ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Χαρταετοί του Σπύρου Βασιλείου. Στην Ουέμπστερ 5, στο δρομάκι με θέα στην Ακρόπολη, όπου το σπίτι του Σπύρου Βασιλείου, γιορτάζονταν τα Κούλουμα, κάθε χρόνο

Κούλουμα 1965…Οι Αθηναίοι ανηφόριζαν από πολύ πρωί, οικογενειακώς, να πιάσουν θέση στου Φιλοπάππου για να γευτούν σαρακοστιανούς μεζέδες απέναντι στην Ακρόπολη, όπως θέλει το έθιμο της Καθαράς Δευτέρας.

Μια κουβέρτα απλωμένη στο νιο γρασίδι, ανοίγει το καλάθι με τους θαλασσινούς μεζέδες που επιτάσσει η Σαρακοστή αλλά και το ούζο και το τσίπουρο, για να δώσει φτερά στο κέφι και στους χαρταετούς. Περήφανα τ’ αγόρια κρατούν τον χαρταετό τους, φτιαγμένο στο τραπέζι της κουζίνας, με ξυλάκια και κόλλες γλασέ στα χρώματα του αετού με την ουρά φτιαγμένη από ψαλιδισμένες εφημερίδες!
Τις οδηγίες τις έδινε ο πατέρας ή ο παππούς και από το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς ο στέρεος σπάγκος για το κουβάρι, την καλούμπα της εκτόξευσης! Λίγο να φυσήξει αεράκι και η θριαμβική ιαχή «Αμόλα καλούμπα» γέμιζε την περιοχή!
Ο πιο μάστορης κρατά τον αετό και απέναντι, ο τυχερός που θα τον πετάξει περιμένει το κατάλληλο φύσημα του αγέρα για να ορμήσει ψηλά, ελεύθερος στον ουρανό! Σκληρή άμιλλα στον ουρανό από τις φαμίλιες που πετούν αετό, με μόνο τρόπαιο «ποιος θα πετάξει ψηλότερα»!
Για να βρει τον αγέρα του και να μείνει, σταθερά, ψηλά, ο χαρταετός, η μάχη δίνεται στα βραχάκια του Φιλοπάππου με τραβήγματα μαστορικά του σπάγκου και ανάλογες κινήσεις, μπρος, πίσω, πλάγια, αυτού που πετά τον αετό – και που τον κρατούν από τη μέση, μην πέσει και τσακιστεί, οι δικοί του! Κάποτε έρχεται η μοιραία στιγμή, ο χαρταετός μπλέκεται με τους σπάγκους των άλλων εκεί ψηλά, χάνει τον αγέρα, πέφτει και σκαλώνει στα σύρματα του ηλεκτρικού, κάτω, μακριά στην πόλη.

Στην Ουέμπστερ 5, στο διάσημο δρομάκι με θέα στην Ακρόπολη, όπου το σπίτι του ζωγράφου Σπύρου Βασιλείου, γιορτάζονταν τα Κούλουμα, κάθε χρόνο. Τη νίκη κέρδιζε η ταραμοσαλάτα της κυρίας Κικής, της γυναίκας του Βασιλείου, ανάμεσα στους λαχταριστούς μεζέδες που γεύονταν κάθε χρόνο, στα Κούλουμα όλη η Αθήνα…

Οι καλεσμένοι, γνωστοί και άγνωστοι, βρίσκουν την πόρτα ανοικτή και μπαίνουν. Ολο το σπίτι και, φυσικά, η ταράτσα στη διάθεσή τους, με θέα στον Παρθενώνα αλλά και στους χαρταετούς που πετούν στον ηλιόλουστο ουρανό: «Οι εορτάζοντες τα παραδοσιακά Κούλουμα με νηστήσιμα και πέταγμα του χαρταετού», όπως έγραφαν την επομένη οι αθηναϊκές εφημερίδες. Χταπόδι, τσιροσαλάτα και ξανθή ρετσίνα Μεσογείων, κι ο Σπύρος Βασιλείου να ’χει στήσει το καβαλέτο του και να ζωγραφίζει τους χαρταετούς στον χρυσό ουρανό της Αττικής, σαν βυζαντινή εικόνα.
«Ποτέ του δεν είχε πετάξει αετό», θυμάται η κόρη του, η Δροσούλα Ελλιοτ-Βασιλείου, «αλλά ζητούσε από τους φίλους να φέρουν και τον χαρταετό τους», σαν πρόσκληση στα Κούλουμα του μπάρμπα Σπύρου, για τα οποία μιλούσε όλη η Αθήνα.
Και ποιος δεν πέρασε από εκεί! Ορόσημα της Καθαράς Δευτέρας, τα Κούλουμα στου Φιλοπάππου και στο σπίτι των Βασιλείου. Η Δροσούλα, η Δήμητρα, που τις βλέπουμε στο «Πρωτομαγιάτικο Τραπέζι» ή στην ακρογιαλιά της Ερέτριας, λες και μεγάλωσαν μέσα στους πίνακες που ζωγράφιζε ο πατέρας.
Φέτος έκλεισε, λόγω εξόδων, το Atelier της οδού Ουέμπστερ, η Πινακοθήκη με τα έργα του Σπύρου Βασιλείου, της Γενιάς του ’30, που ζωγράφισε με τα χρώματα της Αττικής την Ελλάδα που αγάπησε και αγαπούμε.
Και ας είναι πολλοί οι χαρταετοί στα σύρματα της ΔΕΗ, ορατοί και αόρατοι, στα σύρματα της κρίσης. Θα ξαναβρούν τον αγέρα τους και θα πετάξουν και η Ουέμπστερ και το Atelier του Σπύρου Βασιλείου θα ξανανοίξει, με τη Δροσούλα, τη Δήμητρα και τις κόρες τους, Λούση και Αντωνία, άξιες «τιμονιέρισσες» του ονόματος που φέρουν. Καλά Κούλουμα 2017.

ΕΛΜΠΙ

πηγή:www.kathimerini.gr

Renoir!

Bonsoir monsieur Renoir! Ζωγραφική σαν χάδι

exhibitionism

Φεβρουαρίου 25, 2017 ● exhibitionism

Bonsoir monsieur Renoir! Ζωγραφικη σαν χαδι

«Αυτό το σχέδιο το έκανα σε πέντε λεπτά, αλλά μου πήρε εξήντα χρόνια για να φτάσω σ’ αυτό το σημείο»

Κείμενο: ελc team
Email: info@elculture.gr

Είναι σχεδόν αδύνατον να δει κάποιος έργα του Ρενουάρ και να μη σχηματιστεί στα χείλη του ένα χαμόγελο. Τοπία, λουλούδια, καταπράσινα τοπία, γυναίκες με καμπύλες, τις λάτρευε όλες τις γυναίκες, ή μάλλον όπως έλεγε: «Μ’ αρέσουν περισσότερο οι γυναίκες που δεν ξέρουν να διαβάζουν και που σκουπίζουν τον ποπό των μωρών τους μόνες τους. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα πάω στο κρεβάτι με μια δικηγόρο».

Γεύμα στο πάρτυ του πλοίου

Εξήντα τέσσερα καταπληκτικά έργα του εκτίθενται για πρώτη φορά στην Ισπανία, στο Μπιλμπάο, μέχρι τις 15 Μαρτίου 2017. Προέρχονται από τα μεγαλύτερα μουσεία και ιδιωτικές συλλογές του κόσμου και η έκθεση έχει ως τίτλο κάτι που ένας επισκέπτης αισθάνεται συχνά όταν στέκεται απέναντι στα έργα του, «Ρενουάρ: οικειότητα». «Αυτό το σχέδιο το έκανα σε πέντε λεπτά, αλλά μου πήρε εξήντα χρόνια για να φτάσω σ’ αυτό το σημείο.» Έλεγε χαριτωμένα ο Ρενουάρ, που δε φαντάστηκε ποτέ όσο ήταν εν ζωή –παρόλο που ήταν από τους λίγους καλλιτέχνες που είδαν τα έργα τους να κρέμονται στο μουσείο του Λούβρου- ότι το έργο του «Χορός στο Le Moulin de la Galette» του 1876 (κεντρική εικόνα) θα χαρακτηριζόταν ως το ωραιότερο έργο του 21ου αιώνα και θα γινόταν ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους πίνακες του κόσμου.

Δίπλα στη λίμνη

Ο σκηνοθέτης Ζαν Ρενουάρ είπε κάποτε για τον πατέρα του ότι κοίταξε τα λουλούδια, τις γυναίκες και τα σύννεφα στον ουρανό, όπως άλλοι άντρες αγγίζουν και χαϊδεύουν. Έτσι ακριβώς συμβαίνει όταν σταθεί κάποιος απέναντι σε ένα πίνακα του Ρενουάρ. Θέλει να έχει σχέση με την αισθητική πτυχή του πίνακα, αγγίζοντας το δέρμα και τα μαλλιά ενός μοντέλου ή τα πυκνά φυλλώματα ενός κήπου. Η αίσθηση αυτή δημιουργείται από όλα τα έργα του καλλιτέχνη, γυμνά, ομαδικές σκηνές και τοπία. Μεταξύ του θεατή και του μοντέλου σε κάθε έργο δημιουργείται μια σχέση, μέσα στην οποία ο θεατής μπαίνει σε μια σκηνή που ανήκει στην ιδιωτική σφαίρα του μοντέλου. Και αυτό όχι μόνο σε σκηνές ερωτικές, αλλά σε σκηνές οικειότητας που έχουν κοινωνικό χαρακτήρα, ανάμεσα σε φίλους ή σε μια οικογένεια.

The Sleeper, 1880

Η μοναδική ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι πίνακες του Ρενουάρ και η λεπτή σε αισθησιασμό πινελιά του, εμπλέκουν όσο λίγοι ζωγράφοι τον θεατή. Άλλωστε ο Ρενουάρ είχε απορρίψει το ιμπρεσιονιστικό δόγμα που επέβαλε επαρκή απόσταση μεταξύ του θεατή και της ζωγραφικής, προκειμένου να κατασκευαστεί η τελική εικόνα στον αμφιβληστροειδή μέσω του οπτικού συνδυασμού με τις πινελιές.
Ο Πιερ Ογκίστ Ρενουάρ γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου του 1841 στην πόλη Λιμόζ της Γαλλίας, γιος του ράφτη Λεονάρ Ρενουάρ και της εργάτριας Μαργκερίτ. Σε ηλικία τριών ετών η οικογένειά του μετακόμισε στο Παρίσι όπου φοίτησε, στα επτά του χρόνια, σε καθολικό σχολείο. Τα βράδια παρακολουθούσε μαθήματα στη Σχολή Σχεδίου και Διακόσμησης. Επισκεπτόταν το ατελιέ των αδερφών Λεβί και του Ζιλμπερ, μάζευε τα χρήματα που εξοικονομούσε και έδωσε εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Camille Monet And Her Son Jean In The Garden At Argenteuil

Dance At Moulin De La Galette

The Large Bathers

Reclining Nude

Το 1862 γράφτηκε στο ατελιέ των Ερλ Σινιόλ και Μαρκ-Σαρλ-Γκαμπριέλ Γκλαιρ. Εκεί γνώρισε τους Κλοντ Μονέ, Φρεντερίκ Μπαζίλ και Άλφρεντ Σίσλεϋ. Εργάστηκε σαν αντιγραφέας και άρχισε να εκθέτει τα πρώτα έργα του με τα οποία  δε γνώρισε σημαντική αναγνώριση. Ζούσε φτωχικά και μόνο το 1867 ένας πίνακάς του με τον τίτλο «Λιζ» (Lise) έγινε δεκτός στο Σαλόν του Παρισιού. Την περίοδο αυτή θεωρείται πως ο Ρενουάρ επηρεάστηκε σημαντικά από τον Κλοντ Μονέ, πλησιάζοντας ολοένα και περισσότερο προς τον ιμπρεσιονισμό. Το 1874 συμμετείχε στην πρώτη έκθεση της ομάδας των ιμπρεσιονιστών. Από μία δημοπρασία έργων του έλαβε 1.200 φράγκα κι εγκαταστάθηκε στη Μονμάρτρη. Το 1876 συναντά έναν εκδότη, ο οποίος τον κάνει πλούσιο. Γνωρίζει τον Εμίλ Ζολά.

Blonde Bather

Pink And Blue

Sleeping Cat

Sleeping Cat

Skaters In The Bois De Boulogne

The Clown (James Bollinger Mazutreek)

The Pont Des Arts And The Institut De France

Τη δεκαετία του 1880, ο Ρενουάρ σταδιακά διαχωρίστηκε από τους υπόλοιπους ιμπρεσιονιστές. Έστησε το ατελιέ του στη Μονμάρτρη το 1880 και γνωρίστηκε με την Αλίν Σαριγκό, την οποία νυμφεύτηκε. Το 1881 ταξίδεψε στην Αλγερία και κατόπιν στην Ισπανία και την Ιταλία, όπου ήρθε σε επαφή με το έργο του Ραφαήλ από το οποίο επηρεάστηκε βαθιά. Το 1884, μαθαίνοντας πως η Αλίν περιμένει το παιδί τους, επέστρεψε για να μείνει κοντά της και την επόμενη χρονιά γεννήθηκε ο γιος τους Πιέρ. Το 1892 άρχισε να αναπτύσσει παραμορφωτική αρθρίτιδα, νόσο που τον βασάνισε μέχρι τον θάνατό του. Καθηλώθηκε εξαιτίας αγκύλωσης, γεγονός που ανάγκασε τον Ρενουάρ να διαφοροποιήσει την τεχνική του. Παρά τις σωματικές του δυσχέρειες, δεν εγκατέλειψε τη ζωγραφική. Πέθανε το 1919 σε ηλικία 78 ετών. Πρόλαβε να επισκεφθεί το Λούβρο και να δει τα έργα του.

Portrait Of The Couple Sisley

Odalisque (An Algerian Woman)

La Grenouillere

Bouquet In A Theater Box