Πόσο κλέφτες γίνονται οι άνθρωποι όταν διεκδικούνε μερτικό απ’ την ψυχή σου.
Πόσο ψεύτες όταν σου ζητούν να γυρίσεις πίσω εκείνα που δε σου έδωσαν ποτέ.
Πόσο ηλίθιοι όταν νομίζουν πως δεν διακρίνεις το σουγιά που είναι κρυμμένος στην ανθοδέσμη με τις γλαδιόλες.
Και όταν σε ρώτησα μια νύχτα τι είμαι για σένα, σκέφτηκες λίγο και μου απάντησες αδιάφορα χαζεύοντας μια πεταλούδα που είχε παγιδευτεί στο φως της λάμπας σου:
‘‘Τι είσαι είπες; Μια νυχιά στο τίποτα της ζωής μου’’.
Ξέρεις τι σκέφτομαι;
Φαντάσου, λέει, να μπορούσες σ όλους αυτούς που δηλητηριάζουν τη ζωή σου, να τους κολλούσες μια ταμπέλα στη ράχη, όπως αυτή που έχουν κολλήσει στα τσιγάρα.
«Το άτομο αυτό βλάπτει σοβαρά εσάς και τους γύρω σας»..!!!
Γέλια που θα κάναμε. Αυτή κι αν ήταν προειδοποίηση...!!!
~Αλκυόνη Παπαδάκη~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου