Τα καλύτερα πάντα έρχονται….

Πάνε δυο μήνες που “την πάτησα” κι ακόμη να το χωνέψω. Όλο έλεγα “σιγά μη συμβεί σε μένα τώρα πια”….Και να, που ήρθε! Δεν είναι το ζητούμενο ο έρωτας για να μας βγάλει από το αδιέξοδο, στο οποίο συχνά βρισκόμαστε, ούτε θα τον βρούμε αν είμαστε χαμένοι μέσα στις δικές μας επιθυμίες.

Σπάνια έρχεται για να μας τραβήξει προς τα πάνω. Αυτό είναι που μας μπερδεύει! Νομίζουμε ότι είμαστε απλά άτυχοι και ότι δεν έρχεται σε μας για να τιμωρηθούμε για όσα λάθη μπορεί να έχουμε κάνει. Μπαίνουμε στη διαδικασία της αυτολύπησης και μιζεριάζουμε λες και όλα για μας είναι προδιαγεγραμένα.

Μετά συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους, τους “τυχερούς”, που έχουν δίπλα τους κάποιον και μοιράζονται στιγμές, και αρχίζουμε πια να πιστεύουμε με όλο μας το είναι, ότι απλά δεν είναι γραφτό! Εξιδανικεύουμε οτιδήποτε συμβαίνει στους άλλους , πιστεύοντας ότι για αυτούς είναι όλα εύκολα, ενώ για εμάς όχι.

Με είχα κουράστει πια! Αντί να αναζητήσω αυτό που ήθελα πραγματικά αναλωνόμουν σε στιγμές θλίψης και οίκτου για τον εαυτό μου. Όταν το συνειδητοποίησα, προσπάθησα πολύ για να με αλλάξω και δεν ήταν αργά (ποτέ δεν είναι). Πήρε λίγο καιρό, ο καθένας σε αυτά τα πράγματα παίρνει το δικό του χρόνο….. Ήρθε όμως! Ήρθε κυρίως αυτή η αίσθηση απελευθέρωσης, που μας επιτρέπει να είμαστε πιο ευτυχισμένοι με απλά πράγματα και τότε άρχιζαν να έρχονται και όλα τα άλλα….τα όμορφα.

Και σίγουρα, πάντα θέλουμε και κάτι ακόμη για να είμαστε καλύτερα, όμως αν απλά καθόμαστε και θεωρούμε ότι θα έρθει από μόνο του, τότε κάνουμε λάθος. Φυσικά και θέλουμε το καλύτερο σε όλα εκείνα που μας αφορούν, οφείλουμε όμως στον εαυτό μας να τον χαϊδεύουμε που και που και να του δίνουμε χρόνο να ανταπεξέρχεται. Η παραίτηση είναι αυτή που μας ρουφάει προς τα κάτω….το ζητούμενο είναι τελικά να μην το βάζουμε κάτω! Τα καλύτερα πάντα έρχονται……

http://posiliving.gr/